Zamana üzülmüyorum, o bana üzülmüyor. Aydınlık iken karanlığı özlemiyorum, o beni özlemiyor. Gündüz güneşi, gece de yıldızları seviyorum. Radyo'da o an ne çalıyorsa, o en sevdiğim şarkı, parça. Parça parça, parça ve parçalıyor yıldızlar geceyi o zaman daha çok seviyorum onları, bazen karamsarlık iyidir. Kendi kendine yaptığında..Yarın güneş doğduğunda renkliler kurumuş olur, giyerim. Şimdi siyah ayakkabılarım. Beyaz bağcıklar bazen, işte o umut. Düğüm olur, o da çaresizlik. Bu siyah, ve sabah renkli. Kırmızı ve yeşil..Su kandırmıyor bizi, gökyüzünün yalancası mavi. Bileklerine dola bunun birleşimi, onun parmaklarıyla örülen ipleri. Ve o'na bakıyorum. Tanıdığım biri mi ? Sanmıyorum, yüzü tanıdık. Güzel, yüzüyor yalancı mavi beyaz da, yeşil bakıyor. Hatırlıyorum, en güzel gecelerden kalan o. Bilekliği o örsün, yastığın altına koyuyorum o zaman yatarken. Çünkü zaten o da orda, en net gözler kapalıyken görülen dünyada. Yastık dünyası..