Etrafında dolanıyorum mal gibi. Etrafında dolanmaya çabalıyorum, yanına oturmaya. Sen yokken dışarı çıkmamak için türlü bahanelerle kendimi kandırmama yarayan fikirlerim, seninle yok oluyor, hayallere dönüşüyor, düşlüyorum sağ tarafa bakarken. Sol da sen oturuyorsun çünkü biliyorum. Oturmasanda, koydum mu oturturum. Beynime.. Bu zamanlar hep karanlık, tanrıyı hiç bi zaman reddetmedim. Çünkü hiç inanmamıştım. Yıkayamadılar benim beynimi, çok kullanışlı değil kafamda ki, senin için darmaduman oluyor az sayıda ki hücreler. Deliriyorum. Ben böyleyim. Sen kimsin, Söyle yoksa özleyeceğim, çünkü gideceğim az sonra. Tanışabilir miyiz ? Lütfen.