Mavi Yakalı Adam
Posted by Oduncu Gömleği | Posted in Adam, Aşk, Kadın, Yeraltı Edebiyatı | Posted on Cumartesi, Temmuz 24, 2010
Gece kül tablasını dökmeye üşenen adam, sabah uyandığında aynada şekerliğe şeker koymaya üşenen adamla karşılaştı. "Günaydın." dedi geceden kalan, cevap verdi ayna da ki adam "Günaydın!"
Adam laf olsun diye ütüledi mavi yakalı gömleğini, iş yerinde laf etmesinler diye. 87' model arabasına atladı, kadını almaya gitti yol üstünde, iş yerinden önce. Kadın çoktan hazırlanmış, bekliyordu evinin önünde. Diğer kadınlar gibi geç kalmazdı o. Dakikti hep. O Güzel ütülemişti gömleğini, jilet gibi.
"Atla" dedi adam, üstü açık arabasının penceresini açarak ve gülümsedi kadın, arabanın kapısını açarak, oturdu sonra. Günaydın demeden, radyoyu açtı. İkiside seviyordu işe giderken radyo dinlemeyi. Konuşmazlardı pek, müzik dinlerlerdi. Adam içinden geçiriyordu radyoda o sert parça çalarken, "Kıralım bugün işi." cümlesini. Kadın aldırmaz tavırlarıyla eşlik ediyordu namelere. Umursamıyordu adamı ve düşüncelirini. Şarkı bitti, adam arabayı park etti paralel şekilde, güzel bir hareketle. Kadın indi, adam arabadaydı, kadın gözden kayboldu. Adam radyoyu kapattı ve ofisine yöneldi. Ofis boştu, sekreteri henüz gelmemişti. Kadını bugün daha erken getirmesi gerekiyordu iş yerine, o yüzden erken gelmişti, o yüzden sekreteri yoktu. Hayır, adamın bir sekreteri yoktu, ofisi de. Kuru temizlemeci idi o. Kadın neredeydi ? Kadın yoktu. Arabası 87 model değildi bir kere, onun bir arabası yoktu.
Adam uyandı, boş kül tablasına attı günün ilk sigarasını, şekerliği boştu adamın. Üşenmiyordu, kahveyi acı seviyordu. Güzelce ütüledi mavi yakalı gömleğini. Servise bindi, ofisine doğru gidiyordu. Bir kaç blok sonra kadını gördü, aklından geçiriyordu "Kıralım bugün işi." Kiminle dedi iç sesi, kadın yoktu. Adamın hiç kadını olmamıştı ve o iş yerine gitti. Sekreteri seslendi, "Yeni gömleğiniz güzelmiş, rengini sevdim. Mavi."
Adam laf olsun diye ütüledi mavi yakalı gömleğini, iş yerinde laf etmesinler diye. 87' model arabasına atladı, kadını almaya gitti yol üstünde, iş yerinden önce. Kadın çoktan hazırlanmış, bekliyordu evinin önünde. Diğer kadınlar gibi geç kalmazdı o. Dakikti hep. O Güzel ütülemişti gömleğini, jilet gibi.
"Atla" dedi adam, üstü açık arabasının penceresini açarak ve gülümsedi kadın, arabanın kapısını açarak, oturdu sonra. Günaydın demeden, radyoyu açtı. İkiside seviyordu işe giderken radyo dinlemeyi. Konuşmazlardı pek, müzik dinlerlerdi. Adam içinden geçiriyordu radyoda o sert parça çalarken, "Kıralım bugün işi." cümlesini. Kadın aldırmaz tavırlarıyla eşlik ediyordu namelere. Umursamıyordu adamı ve düşüncelirini. Şarkı bitti, adam arabayı park etti paralel şekilde, güzel bir hareketle. Kadın indi, adam arabadaydı, kadın gözden kayboldu. Adam radyoyu kapattı ve ofisine yöneldi. Ofis boştu, sekreteri henüz gelmemişti. Kadını bugün daha erken getirmesi gerekiyordu iş yerine, o yüzden erken gelmişti, o yüzden sekreteri yoktu. Hayır, adamın bir sekreteri yoktu, ofisi de. Kuru temizlemeci idi o. Kadın neredeydi ? Kadın yoktu. Arabası 87 model değildi bir kere, onun bir arabası yoktu.
Adam uyandı, boş kül tablasına attı günün ilk sigarasını, şekerliği boştu adamın. Üşenmiyordu, kahveyi acı seviyordu. Güzelce ütüledi mavi yakalı gömleğini. Servise bindi, ofisine doğru gidiyordu. Bir kaç blok sonra kadını gördü, aklından geçiriyordu "Kıralım bugün işi." Kiminle dedi iç sesi, kadın yoktu. Adamın hiç kadını olmamıştı ve o iş yerine gitti. Sekreteri seslendi, "Yeni gömleğiniz güzelmiş, rengini sevdim. Mavi."
Comments (0)
Yorum Gönder