Sahipsiz hayallerin hepsi benim

Posted by Oduncu Gömleği | Posted in , , | Posted on Cumartesi, Temmuz 24, 2010

Işık kırılır, doğru noktada. Kalp kırılır hep, tüm zamanlarda. Paramparça, inadına her seferinde daha küçük parçalara, kırılır. Nefes almayı yaşamak için sanırsın oysa, düşlemektir kalbi çalıştıran. Kurmaktır, hayal. Tanrı denilen varlığın dünyasında yaşamak ne sıkıcı, nefes al nefes ver. Nefes al nefes ver. Oysa kurduğunda kendi dünyanı, ona bir isim vermesende. Kurduğunda onu yatarken başın yastığında. Kurduğunda onu yorganı anne karnında ki bir çocuk gibi tekmelerken. İşte onu kurduğunda; İstediğini dile, hepsini bulabilirsin. Sahipsiz hayallerin hepsine ulaşabilirsin. Çünkü tanrının dünyasında;

Ağır ağır uyanıp aptal saati gördüğünde hızlıca fırladığın o yatak,
gece izlediğin o filmde ki adam gibi sabah kalktığında yumuşak bir kahve içmeyi aklından geçirirken,
gözün camdan dışarıya takılır,eskimiş otobüs durağına koşan insancıkları gördüğünde anlarsın vakit yok.
eve gelir gelmez çıkardığın o pantolonu tekrar giyersin. Boy aynasına takılır gözün, kendini alamazsın.
mecbur muyum her sabah aynaya bakmaya diye düşünürsün temiz tişört ararken, bir gözün aynada.
Nası hazırlandığını bilmeden bindiğin o asansörde, karşına çıkar o asılmış suratlar. Kadının yüzü çatlamış.
Makyajla kapatamamış, bunu düşünürsün asansörün kapısını centilmence ona açarken. Otobüs her zamankinden erken geldi diye şaşırırsın. İyice yaklaştığında farkedersin bu senin otobüsünün numarası değil. Diğerleri biner. Durakta yalnız kalırsın, bir kaç dakika sonra yeni asık suratlar gelir. Esnediğini gizlemeye çalışan memurlar vardır. Durakta oturanlara "Kalkta ben oturayım biraz" bakışları atan teyzeler vardır. İşe gidersin. Anlatmassın kimseye işte ne olduğunu. Çünkü hevesle girdiğin işin sıkıcı bir mecburiyettir artık. Öğlenleri voleybol oynamaz iş arkadaşların artık avluda. Mühendislik bölümünde ki Murat Bey jip almıştır. İyi dileklerle hayırlı olsuna giderken diğer arkadaşlarını görürsün. Murat Bey'i ve yeni arabasını çekiştirirler. Dalga geçerler. Bıkarsın. Bıktım be! dersin her akşam eve aynı otobüsle dönerken. Sonra mı, uyuyana kadar. Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver. Yat, uyu yarın tekrar böyle şeyler olduğunu bilerek. Fikrini sorarsan gözlerinin der ki; göremiyorum. Kulaklarına sorarsan der ki duyamıyorum. O yüzden geri vokalleri çok güzel kızların sesinden oluşan klasik bir parça aç ve dinle yatarken ve uyumadan önce sadece düşle. 
Dile ne istersen hepsini bulabilirsin, sahipsiz hayallerin hepsine ulaşabilirsin.

Comments (1)

bunu çok sevdim azizim. Kendimden bir parça buldum, içimde hissettim esnediğini saklamaya çalışan memurları.

Yorum Gönder