Biraz ağır, güzel bir sıcak. Bodrum. Torba evleri belki. İlgimi çeken o değil, Bodrum. Mutluluk saşkınlıkla sevişiyor gelişimizin 2. gecesi. Sebebi gelişimizin ilk saatlerinde otelin havuzuna cep telefonumla beraber atlamam. Henüz odaya yerleşmeden. İki kişi vardı oradayken aramak isteyebileceğim, aramsını bekleyeceğim. Çok da sorun olmadı, güldüm. Telefonu kurutmaya çalışan siyah adam. O an itibariyle, yarının gecesinde çıktım tatil köyünden. Öyle alabildiğine bi cadde, tenha. Trafik lambası aralıklarıyla barlar dolu, hepsinde bi canlı müzik. Bir kadın, gitar. Gitar erkek. Cadde boş, barlar dolu belki. Bir kaç kişi küçük koy koy sahillerde. Seçemiyorum zaten karanlık, kız mı erkek mi ? O zaman tanımıyordum şarkıyı, The Weepies'miş. Ankara'ya döndükten çok sonra öğrendim. Bi sik anlattığı da yok şarkıda. Bana sadece hayali bi kahve verdi sahilde otururken, hepsi bu.