Kar yağıyor, uzunca bir süredir hemde. Tutmuyor, yerler yağmur sonrası kahverengisi, belki biraz olgunluk karizması var üzerlerinde, hafif bi' beyazlık. Belki. Bilgisayarım öleli çok oldu, yine de internet tarayıcısını açıyor. Seyyar kitapçı Ahmet'ten de kablosuz ağ zımbırtısı aldım. Üst katta ki ibnelerden çekiyorum interneti. Lazım oluyor, elektronik postalar olmassa kimseyle haberleşemem. Telefon kullanmıyorum. Yani, bir numaram yok. Son olaydan sonra kartı kırıp atmak zorunda kaldım, boş duran telefonu da ucuza sattım. Onun parasının üzerine biraz göt yalamacılık yapıp güç bela aldım Ahmet'ten adaptörü. Posta kutum dolmuş, taşmış..

Saçma sapan bir sürü şey..Üç ay'da yedi santim büyüten haplardan, kaygan suni vajinalara kadar oldukça bilgilendirici postalar almıştım. Hayatımda nerede karşıma çıksa her zaman sinir krizleri geçirdiğim +99(ya da herhangi bir sayı) ibaresiyle karşılaştım. Başlıklarından eleye eleye, sayfaları geçtim. Aradığım organlarım ve ya oturduğum yerden 10.000$ kazanmakla ilgili değildi. O'nun postasını arıyordum..

8. Sayfa'da anca bulabildim. Açtım, açılması için yaklaşık bir dakika beklemem gerekiyordu. Sonuçta, bilgisayarım ölmüştü. Kar beyaz bir yalan gibi yağmaya devam ediyordu, doğruyu söylemediği yerlere tutunamamasıydı, düştüğü gibi yok olması, buna rağmen yağması..Ya da, yağıyormuş gibi yapması. Ne dersen de, ben sadece postayı okumak için sabırsızlanıyorum...Açıldı en sonunda, ortalanmış koyu mavi renkte bir başlık var "Koştum ve Tekerlekli Sandalyeme Atladığım Gibi.." diye. İşte, benim kadınım.. Onu hiç görmedim, görmek istemiyorum. Dinlemek istiyorum, okuyarak evet. O'na cevap yazmıyorum, bunu istemiyorum. Sadece okuduğumu bilmesi için ona 'L' harfi yazıp gönderiyorum..Neden 'L' olduğunu en az ben de senin gibi merak ediyorum...

Bu, bana gönderdiği yedinci e-posta. 'L'yi sormuyor," beğendin mi ?" diye sormuyor. Göndermeye devam ediyor, ona hayranım..Bu postada ki metin oldukça uzun ve karmaşık, üşeniyorum. Size anlatamam, hem zaten paylaşmak da istemiyorum. Tek bildiğim her postasının sonunda 'Kararsızım, 10. hikayemi de gönderirsem sana eğer..' yazdığı..Umutlara, saçmalıklara sürükleyen çok bilinmeyenli bir gizem. Bilgisayar kilitlenmeden onu kapatsam iyi olacak. Belki daha sonra size anlatacağım bir hikayem olmasını istemekle, istememek arasında ki düşüncelerimle sevişmeliyim. Yani sevişmeliyiz, yoksa size anlatmam. Kaldı ki; içimde birden çok insan olduğunu biliyorum, kendi kendimize bir çok kez kanıtladık. Evet, şizofreni..Yine de ben bana elektronik posta gönderen insanı istiyorum, bir kadın olması umuduyla. Umarım ben istiyorumdur, siz değil. Paylaşmak istemiyorum.. 'L'