Neşeli zamanları kovaladık hep. Yanılmamak için çabaladık. Haftasonunun eşsiz olması için hafta içi çok çalışmak değil, geçen haftasonunda çok eğlenmek gerektiğini öğrendik. Yalandan mutluluklara kulak astık bazen, kaymaklı eğitimler aldık istemeden. Sütlüye sade dedik yıllarca. Bi'şeyleri farkettiğimizde hemen kaçtık, kaçmalıydık. Kaçmasaydık delirirdik. Hayat! Delirmemek için deli olmak lazım. Bi'şeyler yapmak lazım lâkin yalnız olmak lazım. Tren yolun dörtte birini tamamlamamışken "Ben sıkıldım." diyen arkadaştan uzak, "Dönmem lazım." cümlesinden nefret ederken izlemeliyiz bir başımıza kirli camın arkasına ulaşma çabası olmalı hayatının en değerli uğraşı. Kendini asla zorlama, sakın ama sakın zorlama aşık olmak için, sıradan hissetmek için. Farklı olma çabası verenler de bi'şeylerin bi' parçasını oluşturmakta ve onlarda sıradan diğerlerince. Seviş ama sevme bazen insanın hormonlarıdır onun tanrısı. Aşkı, aşka aşk et ama aşık olma. O'nun içini dışına çıkarana kadar becer istersen yine de beyaz bez, beyaz bezdir. Gelinlik ile kefen aynı şeymidir ? Sokiyim toprağa. Yakın beni o zaman, kokum çıksın. Son bir darbe vurayım doğaya en kirlisinden. Ölme, yaşa. Şimdi yanılgılardan uzak ihtiyaç yalanları var en azından ya öldükten sonra onlarda yoksa..