Ben Lily. Meslekte 6. yılımın ve yaşamımın sonu o kırık duvar saatinde aynı dakikaları gösteriyordu. Hiçbir şey iyi gitmiyordu sandığınız gibi. Sandığınız şeyler asla gerçek değillerdir. Yine de karnımı parçalayan o kurşun oldukça gerçekti. Hayatımı değerli kılan hiçbir bok yok. Yine de ölmeden hemen öncesi yaşamaya değerdi. Bu cümlenin altı çizili ve bu cümlede anlatılmak istenen aşağıdakilerin hiç birinde yok. Bu edebiyat değil. Bu, ölüm. İnsanın kendi kendini becerebildiğini düşünün. Fiziksel olarak mümkünlüğünü bende hiç bir zaman onaylayamadım. Yine de, kendi bok yemesiyle iç organlarını kanatan insan kendini becermiştir. Aramaktan, yorulmaktan bıktığımdan beri kendimi beceririm ben. Gecelerce..Bu arada bunu, bir fahişe olmama rağmen yapıyorum. Bence de öyle, ne ihtiyacım var ki kendimi becermeye...Bok var sanki..

Silah sesini duymak ürkütücü, duyurmak ise haz verici.
Dannn..
- Ve yolun sonu Lily.
- Senin için mi ?
- Ne demek senin için mi !?
- Aletinin kısa olması, dar yolumun sonuna geldiğin anlamına geliyor. Bu değil mi ?
- Beni kızdırmana gerek yok, her şekilde seni öldüreceğim.
- Ödeşmiş oluruz.
- Hayatının son dakikalarında saçmalamayı mı tercih ediyorsun ?
- Yalanlardan bıktım, dürüst olmaya çalışıyorum. Hiv bebeğim.
- Hiv de ne ?
- Aids!
- Sana inanmıyorum sen herkesin düzmek isteyeceği bir fahişe değilsin.
- Araf'tan başlayıp cehenneme kadar s.kişeceğim. Orada görüşürüz.
-...